Kiejstut Bereźnicki

Kiejstut Bereźnicki urodził się 21 grudnia 1935 roku w Poznaniu. Polski malarz, rysownik, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Studiował na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. W 1958 roku obronił dyplom malarski w pracowni profesora Stanisława Teisseyre’a. Obecnie profesor zwyczajny na macierzystej uczelni. Kiejstut Bereźnicki w swojej twórczości prowadzi dyskurs z dawnymi mistrzami. Czerpiąc inspiracje w warstwie ikonograficznej oraz kompozycyjnej wypracował indywidualną, rozpoznawalną poetykę obrazowania. Artysta konsekwentnie podejmuje tematy związane z martwą naturą, scenami figuralnymi we wnętrzu, procesjami czy przedstawieniami chrystologicznymi. Jego najwcześniejsze płótna opierały się na zasadzie „horror vacui” (strach przed pustką), od której z czasem zaczął odstępować, zdążając w kierunku uproszczenia rozwiązań kompozycyjnych. Początkowa kolorystyka była zdominowana przez skalę chłodną z przewagą błękitów, następnie zimne barwy ustąpiły miejsca czerni, a w latach ostatnich czerwieni. Na początku twórczości farba była kładziona gęsto, tworząc grubą fakturę (impasto), z czasem warstwa malarska była coraz cieńsza, tworząc laserunki. Przez całą twórczość Kiejstuta Bereźnickiego przewija się temat martwej natury cechujący się połączeniem elementów zwykłych, codziennych, takich jak: garnki, karafki, sztućce, sieci, ryby, itp. z elementami posiadającymi znaczenie niezwykłe, niecodzienne, np. czaszki, klepsydry, kości do gry, lustra itp.